فرود اجباری

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
پرواز ۱۵۴۹ یو اس ایرویز که در آبهای رودخانه شمالی فرود آمد

فرود اجباری ، (به انگلیسی: forced landing) فرود هواپیمایی است که تحت عواملی خارج از کنترل خلبان انجام می‌شود، مانند خرابی موتورها، سیستم‌ها، اجزا یا هوا که ادامه پرواز را غیرممکن می‌کند. برای شرح کامل این موارد، به مقاله فرود اضطراری مراجعه شود.

اگرچه این اصطلاح همچنین به معنای فرودی است که توسط رهگیری ترتیب داده شود. اگر هواپیما از مسیر خود بیرون رانده شود و به سمت قلمرو خارجی متخاصم حرکت کند، ممکن است مجبور به فرود به واسطه تهدید با زور شود. روال معمول این است که هواپیمای نظامی از پایین و از سمت چپ به هواپیمای مسافربری نزدیک می‌شود، جایی که هواپیمای جنگنده از صندلی سمت چپ که کاپیتان نشسته‌است به راحتی قابل مشاهده است. هواپیمای مهاجم با تکان دادن بالهای خود دستور فرود اجباری را نشان می‌دهد.[۱]

قوانین بین‌المللی رفتار با هواپیماهای متجاوز را تنظیم می‌کند:

جستارهای وابسته[ویرایش]

منابع[ویرایش]

  1. ... the international requirements for making an intruding plane follow an air-force escort to the ground – moving in front and to the left, where the civilian pilot can see the escort, and waggling the fighter's wings. The Washingtonian November, 1985 – Page 153-154
  2. "An Assessment of the Destruction of Rogue Civil Aircraft under International Law and Constitutional Law" (PDF). Archived from the original (PDF) on 2006-10-24. Retrieved 2007-11-07.